Αφορμή για αυτό τον σχολιασμό, πήρα από μια φράση ενός αγαπητού φίλου κατοίκου της Λάρνακας, όταν μεταξύ σοβαρού και αστείου του έκανα μια παρατήρηση που αφορούσε την μη τοποθέτηση ζώνης στο μικρό του παιδί, κατά την διάρκεια της οδήγησή του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το έβαλε να καθήσει και στην θέση του συνοδηγού. Μου απάντησε κατηγορηματικά. Τι να κάνω βρε Κουμπάρε, το Κοπελούι ενοχλείται!
Δεν πίστευα στα αυτιά μου, όχι γιατί δεν γνώριζα αυτή την πρακτική και συμπεριφορά των συνδημοτών μας, αλλά γιατί ο συγκεκριμένος φίλος και σοβαρός άνθρωπος είναι και νομοταγής και διακρίνεται για την ευθύτητα, το ήθος και την υπευθυνότητά του. Προσπαθώντας να του εξηγήσω ότι η μη τοποθέτηση της ζώνης, ειδικά σε μικρά παιδιά είναι εγκληματική ενέργεια, μου απάντησε με μια ευτελούς αξίας φράση: Μα όλοι εδώ τα ίδια κάνουν.
Αφού λοιπόν όλοι τα ίδια κάνουν και κανείς πλην ελαχίστων δεν ενδιαφέρεται γιατί εμείς να ασχοληθούμε με το θέμα; Καλώς ή κακώς η τοποθέτηση ζώνης στους οδηγούς, στους συνεπιβάτες ανεξαρτήτου ηλικίας, χρώματος, κατάστασης είναι υποχρεωτική, είναι κανόνας του κράτους και οφείλουμε να τον τηρούμε. Τηρούμε όλους τους κανόνες και όχι αυτούς που μας αρέσουν. Διότι μπορεί η ζώνη να δημιουργεί σε κάποιους ένα κλίμα ασφυξίας, ( που δεν τους δημιουργεί απλά είναι μια πολύ καλή δικαιολογία) αλλά αποδεδειγμένα σώζει ζωές.
Πρόσφατα μάλιστα βρέθηκα σε μια διάλεξη με θέμα τα τροχαία ατυχήματα. Εκεί μια έγκυος γυναίκα, διαμαρτυρήθηκε στους αστυνομικούς, ότι της δώσανε κλήση γιατί δεν φορούσε η ίδια ζώνη ενώ οδηγούσε και το άλλο μικρό κοπελούι της ήταν σε καθισματάκι ειδικό, αλλά χωρίς ζώνη στο μπροστικό κάθισμα για να το θεωρεί. Δεν ξέρω πως κρατήθηκε ο λειτουργός ασφάλειας και δεν σκαμπίλισε (χαστούκισε ) την κυρία, ή γιατί δεν της πήρε το δίπλωμα κρίνοντάς της ως ιδιαιτέρως επικίνδυνη.
Με τέτοιες απόψεις είναι σίγουρο ότι δεν μπορούμε να διορθώσουμε καταστάσεις, ούτε όμως και να διορθωθούμε οι ίδιοι διότι δεν υπάρχει πρόθεση, δεν δείχνουμε ανάλογη διάθεση. Όσους νόμους και κανόνες να ορίσει το κράτος , εάν εμείς δεν προσπαθήσουμε να ερμηνεύουμε για το καλό μας την ισχύ των νόμων θα πελαγοδρομούμε ανάμεσα στο τι είναι αναγκαίο και τι είναι καλόγια μας.
Διότι στο κάτω κάτω της γραφής, εάν θέλουμε (και μας αρέσει) να παριστάνουμε τους πολιτισμένους, πρέπει να σκεφτούμε ότι αυτό θα γίνει όχι οδηγώντας πολυτελέστατα αυτοκίνητα με το εικοσάποντο τακούνι και την τσάντα των 1500 ευρώ, αλλά τηρώντας τις οδηγίες. Διότι η κακιά η ώρα (που δεν είναι κακιά αλλά την προκαλούμε εμείς) δεν αργεί να έρθει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου